Στις 12 Οκτωβρίου 1870 πέθανε σε ηλικία 63 ετών, ο Robert Edward Lee (Ρόμπερτ Έντουαρντ Λη), ο θρυλικός στρατηγός των Νοτίων (C.S.A.) στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο (1861 - 1865).
Η φοβερή στρατιωτική του ικανότητα έφερε τα στρατεύματα των Νοτίων που υστερούσαν σε αριθμό και εξοπλισμό από τους Βόρειους, στα πρόθυρα της Ουάσινγκτον, ενώ το όνομα του έγινε συνώνυμο του Νότου.
Έχαιρε βαθιάς εκτίμησης και στους στρατιώτες του Βορρά. Κατά την ημέρα της παράδοσης του Νότου οι βόρειοι τον ασπάστηκαν ως δικό τους αρχηγό.
Έχασε από προσωπικό του λάθος την κρίσιμη μάχη στο Gettysburg και από συγκυρία πιθανόν και αυτόν τον ίδιο τον πόλεμο.
Θεωρείται η πιο σημαντική προσωπικότητα του Αμερικανικού Εμφυλίου
Ο Lee γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1807 στην Φυτεία του Stratford Hall (φωτο πάνω) στο Westmoreland County της Virginia. Ήταν το 5ο παιδί του Henry Lee, ήρωα της Αμερικανικής Επανάστασης και της Anne Hill Lee. Όταν ο Lee ήταν 11 ετών, πέθανε ο πατέρας του αφήνοντας την οικογένεια μέσα στα χρέη.
Το 1825 μπήκε στην Στρατιωτική Ακαδημία των ΗΠΑ και έγινε ο πρώτος δόκιμος που κατάφερε να πάρει τον βαθμό του λοχία στο τέλος του πρώτου έτους του.
Αποφοίτησε το 1829.
Υπηρέτησε για 17 μήνες στο Φρούριο Fort Pulaski στην Georgia και το 1831 μετατέθηκε στο Fort Monroe.
Κατά την διάρκεια της θητείας του στο Fort Monroe, παντρεύτηκε την Mary Anna Randolph Custis (1808–1873), η οποία ήταν τρισέγγονη της Martha Washington γυναίκας του George Washington, πρώτου προέδρου των Η.Π.Α.
Ο Lee ήταν εναντίον της δουλείας και δεν είχε δούλους.
Το τέλος της 36ετούς καριέρας του τον βρήκε διοικητή στην φρουρά του Τέξας και την ώρα της απόσχισης οι Τεξανοί τον διώχνουν σαν εκπρόσωπο της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην συνέχεια τον διάλεξε ο αρχιστράτηγος Ουίνφηλντ Σκοτ που τον εκτιμούσε σαν τον καλύτερο ποτέ στρατιώτη του, να του αναθέσει την διαδοχή του στην στρατιωτική ηγεσία του Βορρά. Ο Lee απάντησε ότι αν η Βιρτζίνια αποσχιστεί, όπως αναμενόταν, τότε δεν θα μπορούσε να σηκώσει το σπαθί ενάντια στα παιδιά του. Ο Σκοτ, λυπημένα, δήλωσε ότι δεν περίμενε άλλη απάντηση από έναν τέτοιο ακέραιο χαρακτήρα.
"Με όλη μου την αφοσίωσή στην Ένωση και το αίσθημα της νομιμοφροσύνης και του καθήκοντος που χαρακτηρίζει έναν Αμερικάνο πολίτη, δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ ότι μπορώ να σηκώσω το χέρι μου εναντίον των συγγενών μου, των παιδιών μου και του σπιτιού μου. Κατόπιν τούτου, υπέβαλα την παραίτησή μου στο στρατό, για να υπερασπιστώ την μητρική μου πολιτεία, με την ειλικρινή ελπίδα ότι οι φτωχές μου υπηρεσίες μου δεν θα είναι απαραίτητες, ελπίζοντας ότι δεν θα κληθώ ποτέ να υψώσω το σπαθί μου ....." Γράμμα του Lee προς την αδελφή του, 20 Απριλίου 1861.
Ο Lee επέστρεψε στην Βιρτζίνια και τελικά δέχτηκε μια θέση συμβούλου στο επιτελείο του Νότου όπως άρμοζε σε ένα άτομο της προχωρημένης ηλικίας του. Τα λόγια του για το πως έβλεπε την εξέλιξη του πολέμου υπήρξαν προφητικά: «Ο Νότος δεν συνειδητοποιεί τα τεράστια υλικά αποθέματα του Βορρά και ο Βορράς δεν συνειδητοποιεί το πείσμα για αντίσταση του Νότου».
Πάντως οι στρατιωτικοί ελιγμοί των νοτίων στρατηγών Lee, Jackson, Longstreet, Early και Stewart έμειναν στην στρατιωτική ιστορία, ενώ για τους βόρειους στρατηγούς ελάχιστα πράγματα μνημονεύονται, διότι άλλαζαν συχνά λόγω των στρατιωτικών τους αποτυχιών και δεν μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την ποσοτική υπεροχή τους σε εξοπλισμό και στρατό. 
Κατά τον τραυματισμό του επίσης ικανού νότιου στρατηγού “Stonewall” Jackson, που τελικά έχασε το αριστερό του χέρι ο Lee είχε πει χαρακτηριστικά: «Εκείνος έχασε το αριστερό του κι εγώ το δεξί μου χέρι!»
Ο Lee αντέγραψε την τακτική του Ναπολέοντα. Έτσι χώριζε τον στρατό του σε δύο η τρία τμήματα, αναγκάζοντας τον αντίπαλο να διασπάσει τις δυνάμεις του αντίστοιχα για να μην βρεθεί εκτεθειμένος.
Στην συνέχεια ανακάλυπτε το αδύνατο σημείο του εχθρού και με μία γρήγορη αναδιάταξη δυνάμεων επετίθετο εκεί. Για την επιτυχία του σχεδίου όμως απαιτούνταν δύο θεμελιώδεις προϋποθέσεις: α) ο αρχιστράτηγος έπρεπε να έχει καλή πληροφόρηση των αντιπάλων θέσεων και β) μεγάλη εμπιστοσύνη στους διοικητές των μονάδων του, ότι είχαν κατανοήσει πλήρως το σχέδιο και θα δρούσαν άμεσα όταν θα ερχόταν η ώρα να κτυπήσουν. Σε αντίθετη περίπτωση η σύγχυση ήταν η μόνη κατάληξη.
Στην κρίσιμη μάχη του Gettysburg ο Lee έχασε επαφή με το ιππικό του και μαζί με αυτό και την πληροφόρηση για την ανάπτυξη του εχθρού.
Στις 28 Σεπτέμβρη 1870, υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και έκτοτε δεν μπορούσε να μιλάει. Ο Lee πέθανε τελικά από τις επιπτώσεις πνευμονίας, λίγο μετά τις 9 π.μ. στις 12 Οκτωβρίου του 1870, στο Lexington της Virginia. Θάφτηκε κάτω από παρεκκλήσι Lee Chapel στο Washington and Lee University, όπου μένει θαμμένος μέχρι σήμερα.
Πηγή: Wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου